The Oz Experience

Zo! Na een wervelende week heb ik vanavond de tijd gevonden om jullie vanaf de andere kant van de wereld te vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt.
Om bij het begin te beginnen vertrok ik vorige week zondag vanaf ons eigen Schiphol met Malaysia Airlines. Na afscheid genomen te hebben van mijn trouwe fans en goed en wel ingecheckt te zijn nam ik plaats in het vliegtuig. Een klein plekje aan het raam was mijn verblijf voor de komende 12 uur naar Kuala Lumpur. Die 12 uur duurden erg lang...( zeker doordat de plekken naast me werden bezet door een ruzieënd Brabants stel dat niet terugdeinsde voor wat onderling fysiek geweld ). Na een transfer vloog ik nog eens 8 uurtjes door naar mijn eindbestemming, Melbourne. Al met al een leuke trip van 23,5 uur. Niet geslapen en 8 in-flight movies rijker arriveerde ik op Melbourne airport. Gelukkig kon ik die avond terecht bij een goede bekende, namelijk Max. Hij verblijft hier samen met Viktor in Melbourne voor een exchange program vanuit Eindhoven. Met de taxi afgezet op een door Max ge-smst kruispunt werd ik door de mannen verwelkomd met een goed glas wijn. En vele daarna, om uiteindelijk op de (slaap)bank in te slapen.
De volgende morgen moest ik helaas weer vroeg op om naar Sydney door te vliegen. Dit vanaf een klein vliegveldje buiten Melbourne. In Sydney aangekomen in mijn hostel heb ik verder de hele dag geslapen om de opgebouwde mega-jetlag eruit te krijgen.
Woensdag was ik dan ook weer klaar voor een frisse start in een zonnig Sydney, Australië's wervelende metropool. Die morgen kwam ook Ramon hier aan om de aankomende week goed van start te laten gaan. Na elkaar al enkele maanden niet gezien te hebben was dit een onwerkelijk wederzien. Op de stoep, aan de andere kant van de wereld, beiden vanuit een andere kant van het land, geef je elkaar dan toch een dikke knuffel!
Na een rondje stad te hebben gedaan moest die avond moest dan ook goed ingeluid worden. Ons hostel in de rosse buurt van Sydney, Kings Cross, moest daarvoor gaan zorgen.
Die avond kwamen we terecht in barretje waar Quiz-night was. Een bekend Engels fenomeen, waar wij beiden niet eens heel slecht in waren. We zaten aan de bar met een groepje mannen dat apotheken bouwde. Heel aardig verder, maar vele getrakteerde biertjes later hebben onze wegen zich toch gescheiden. Hun plan om de naam van de buurt eer aan te doen leek ons toch wat ongewoon.
Donderdag besloten we om de zon op te zoeken op Ozzies hottest beach, Bondi. Vlak buiten het centrum ligt deze surfbuurt met bijbehorend strand. Overal hippe surfers en lifeguards met 4wd-buggy's doen de naam van Bondi Beach eer aan. Enthousiast als ik hiervan werd besloot ik dan ook om de zee in te duiken. Dit wel na een grondige smeersessie met factor 30+ op de bleke beentjes, in mijn achterhoofd houdende dat 1 op de 3 Aussie's een vorm van huidkanker heeft. Eenmaal in het water dobberend kwam er opeens een golf met surfer+plank op een halve meter voor mijn neus langs. Terug naar het strand kijkend stond daar een door een luidspreker schreeuwende lifeguard richting mij te zwaaien. Ik lag midden in de surfline, geen goed idee achteraf. Ramon heeft zich een breuk gelachen en na een uitgebreid verhaal over stromingen, golven en getijden vond de lifeguard me toch nog aardig. 'No worries mate, glad you didn't got hurt'. Die middag nam ik met mijn nieuwe Australische nummer contact op met een via Gabo verstrekte bekende, Eline. Zij nodigde ons direct uit voor een feestje op de universiteitscampus van Sydney. De naam, jaja, Oktoberfesten. Vol goede moed kwamen we die namiddag op de campus aan om the big party bij te wonen. Het bleek een immens feest te zijn met duizenden studenten en lange rijen voor Toohey's pints. De muziek was echter niet echt Duits, het bier ook niet en op enkele meiden in Lederhosen na was het gewoon een ouderwets zuipfestijn. Omdat je maar 2 biertjes p.p. per keer kon bestellen, was het wel een intensief feest voor ons. Ook de alom aanwezige politie moet je in Australië zeker niet de kast op jagen. Moe maar voldaan sliepen we die avond in op Bondi.
Vrijdag nog even bijgezond op Bondi zijn we weer vertrokken naar het stadscentrum om daar de avond in te zetten. We hadden besloten om te gaan dineren bij een modern uitziende tent waar we eerder die week langs waren gelopen. Daar aangekomen bleek echter een wachtrij met doorlady geinstalleerd te zijn en de tent afgeladen vol te zitten. De mevrouw voor de deur bleek behoorlijk kieskeurig te zijn toen we er snel voorbijliepen. Maar het zag er binnen dan ook wel 'hip' uit. Om van entree verzekerd te zijn hebben we om de hoek even ons shirt in onze broek gestopt en onze trui quasi-nonchalant over de schouders gedrapeerd. Dit beviel en we waren binnen. Aldaar hebben we ons een tijd vergaapt aan de jetset van Sydney, slurpend aan een pijnlijk duur biertje. Leuk, maar niet dorstlessend. Op naar de volgende plek, Darling Harbour. Een aanbevolen bar in deze binnenhaven heeft voor een wederom succesvolle avond gezorgd!
De volgende dag, de laatste, planden we richting een andere beachbuurt van Sydney, Manly. Een halfuurtje met de ferry langs het Sydney Opera House en de Harbour Bridge brengt je daar. De boottocht was goed voor mooie kiekjes en Manly bleek een echte aanrader. Een langgerekt strand aan de Pacific met de laidback surfcultuur was totaal anders dan toeristischer Bondi en het stadscentrum. Ons hostel was ook erg gezellig. Na een grote zelfgebakken kangoeroebiefstuk weggewerkt te hebben vierden we onze laatste avond in Manly's barretjes/clubs. Een mooie laatste avond, voor sommigen helaas zonder succes bij onze Zweedse kamergenotes;)
Zondag was deze superweek alweer voorbij en vloog ik terug naar Melbourne om aan de slag te gaan. Tranen met tuiten hebben we op het vliegveld gehuild, en het afscheid was moeilijk.
In Melbourne aangekomen wachtte mij gelukkig een werkelijk heerlijke barbeque bij Max en Viktor midden in het centrum van Melbourne. Zelfgemaakte cocktails en culinair gemarineerde biefstukken droegen hier goed aan bij.
Maandagmorgen kwam de reality-check dan ook hard aan. Zonder veel introductie werd ik in de outpatients(=spreekuur) van de General Neurology geplaatst. Daarbij had ik ook nog het geluk de professor himself te treffen. The Netherlands, Exchange Student, zozo dacht hij. De eerste patient was voor mij, met hem ernaast. Mijn neurologisch onderzoek uit een ver verleden ging echter redelijk en het bleek een aardige man te zijn, zodat ik de dag aardig doorkwam. De tweede dag kwam ik aanraking met de door mijn voorgangers geadviseerde Neurochirurgie-afdeling waar ik diezelfde middag al kon meekijken in the Operation Theatre. Erg leuk om naast Neurologie erbij te doen. Het ziekenhuis is wel erg wennen, mijn weg moet ik hier nog even vinden, maar men is behulpzaam en aardig.
Mijn verblijf hier in het ziekenhuis is in de MedicalStudentQuarters, een oud studentenhuis met in iedere kamer vreemde stickers; 'Don't touch, contains Asbestos'. Mmmm. De paar huisgenoten zijn aardig, ik ben zelfs al als running-mate gevraagd om sportief te blijven.
De komende weken zullen zeker wat rustiger worden, maar met mijn contacten in het centrum en de vrije weekenden is het hier zeker niet slecht vertoeven.

Ik wil iedereen heel veel groetjes zenden vanuit het verre Melbourne! Verder heel erg bedankt voor jullie leuke
reacties!

Mijn Australische nummer is +61404229692. SMS'jes hierop zijn zeker welkom!!